دکتر منصور معتمدی در سخنان خود به «نيکوکاری و غلبه بر زمان» می‌پردازد و می‌گويد: آدمی همواره و به قدمت تاريخ خود، با مسئلۀ «زمان» موجه بوده. زمان چنان شتابان است که انسان جز آن که در برابرش سپر بيندازد و مغلوب‌اش شود، گريزی نداشته؛ اما همواره کوشيده تا بتواند در برابر آن و توان سهمگين‌اش يعنی مرگ، نيستی و نبود شدن، راهی بيابد برای ناميرايی و مانايی.