وقتی زندگی ساز مخالف می‌زند
شاید در مقام نخست، پذیرش این مهم که در طول زندگی دردهای اجتناپ‌ناپذیری را تجربه خواهیم کرد، دشوار باشد، اما با کمی تأمل این واقعیت تلخ را خواهیم پذیرفت. اما این بدان معنی نیست که باید در برابر دردها تسلیم شد بلکه تنها به این معنی است که نمی‌توان برای همیشه از درد فرار کرد، سرانجام جایی یقه‌مان را می‌چسبد و از همین بابت باید برای آن آماده بود.
کتاب «وقتی زندگی ساز مخالف می‌زند»، نوشتۀ «راس هریس»، نشان می‌دهد که چگونه می‌توان دردهای اجتناب‌ناپذیر زندگی را پذیرفت، بدون اینکه در آن‌ها غرق شد. برخلاف بسیاری از رویکردهای سنتی که بر کنار گذاشتن غم و رنج تأکید دارند، نویسنده پذیرش را راهی برای همزیستی با درد و ادامۀ یک زندگی معنادار می‌داند. پایۀ فکری کتاب پیش رو، درمان پذیرش و تعهد است؛ رویکردی که به جای مبارزه با احساسات دشوار، به افراد می‌آموزد که آن‌ها را بپذیرند و همچنان به زندگی معنادار خود ادامه دهند. هریس استدلال می‌کند که درد بخش جدایی‌ناپذیری از زندگی است، اما رنج -یعنی تقلا و مبارزۀ بی‌پایان با درد- انتخابی است که می‌توان تغییر داد.
در جایی از کتاب می‌خوانیم: «وقتی زندگی با اتفاقی تلخ مواجه می‌شویم، نورافکن بر روی درد ما می‌افتد و بقیۀ صحنه به‌تاریکی فرو می‌رود و به نظر می‌رسد که زندگی ما چیزی جز درد کشیدن نیست. اما تصور کنید اگر نور را به بقیۀ صحنۀ نمایش بتابانیم چه می‌شود؟ تصور کنید که همۀ صحنه را نورانی کنیم. هر قدر هم دردمان بزرگ باشد، زندگی از آن بزرگ‌تر است».
