ردکردن این

قصۀ تأسيس و هيئت مؤسسان

از بهترین روش‌­های توانمندسازی معلولان جسمی‌حرکتی، و ایجاد نشاط زندگی در ايشان، آموزش مهارت‌های فنی­ و حرفه‌­ای به آنان و ایجاد اعتماد به نفس و اراده در وجودشان است تا با آگاهی از توانايی‌های خود، پای همت در عرصۀ زندگی بگذارند.

چنین بود که پس از دو سال، برنامه‌ريزی و فعاليت‌های آغازين، سرانجام در يازدهم خرداد ۱۳۷۸ مؤسسه‌ای خیریه با عنوان «مجتمع آموزشی نیکوکاری توان‌یابان مشهد» به شمارۀ ۶۴۲ در ادارۀ ثبت شرکت‌های مشهد به ثبت رسید و موجودیت مستقل و قانونی آن رسمیت یافت.

بنیانگذاران «مجتمع توان‌یابان مشهد» از آغاز مصمم بودند تمام خدمات آموزشی و توانبخشی را به شکل رایگان به معلولان جسمی‌حرکتی ارائه کنند، و از آنجا که این مؤسسه یک نهاد خیریۀ مردمی و برآمده از اعتقادات دینی و گرایش‌های معنوی جمعی از نیک‌اندیشان خوش­نام مشهد بود، از آغاز به گونه‌ای ساماندهی شد که بدون وابستگی به جایی، تنها با کمک­‌های نیکوکارانۀ مردمی اداره شود.

به یاری خداوند متعال و با عنایات حضرت على بن موسى الرضا(ع) این نگاه از سال 1376 تا به امروز، منجر به تأسیس و فعالیت مستمر و اثرگذار مجتمع آموزشی و توانبخشی، به عنوان کانونی برای زندگی‌­بخشی به توان‌یابان به صورتی کاملاً رایگان شده است.

بانيان مجتمع با تغییر نگاه نادرست از «معلولیت» به «توان‌یابی»، کار خود را شروع کردند و در نخستين گام، واژۀ منفعلانه و نارسای «معلول» را به مفهوم فعّال و امیدبخش «توان‌یاب» تغییر دادند.

آنان مصمم بودند که فعالیت نوین خود را با ادبیاتی نو پی بگیرند و در تعامل با کارآموزان، حتی اگر جسمی آسیب‌دیده داشتند، به مثابۀ انسانی کامل و واجد کرامت و شئون والا برخورد و رفتار کنند؛ از این رو، از همان ابتدا، برای زدودن عنوان معلول که نوعی کاستی و نقص در مفهوم آن مستتر بود، عنوان زيبا و گويای «توان‌یاب» را در نام رسمی مؤسسه گنجاندند و از آن پس، واژۀ «توان‌یاب» به منزلۀ اسم رمزی شد که در تمامی برنامه‌ریزی‌ها و حرکت‌های مؤسسه حضوری جادویی داشته و بر هر چیز سایۀ عشق و عاطفه گسترانیده است.

شيرينی و دل‌انگيزی قصۀ شکل‌گيری مجتمع توان‌يابان را در بخش‌های ديگر اين سايت خواهيد خواند.

به پاس نيت پاک بنيانگذاران اين مجتمع و در گرامی‌داشت آنان که با ايدۀ خلاقانۀ خود راهی تازه را برای کمک به توان‌ياب‌های جامعه گشودند، و در سال‌های آغازين، همۀ بار آن را خود به‌تنهايی بر دوش کشيدند، نام ايشان را چنين می‌آوريم:

1–  مرحوم حاج کاظم حاج ترخانی

2- مرحوم محمد حسن عقیق‌چی

3- مرحوم محمد نورمندی‌پور

۴مرحوم سیدابراهیم سادات باغدار

۵-  محمد جواد رحیمیان مشهدی

۶- حسین ادیبیان

۷-  غلامعلی رافتی شبانی

۸- ابراهیم هدایی

۹- خسرو منصوریان